Veters

Van kinds af aan kreeg ik ‘gezonde’ schoenen aan die met zorg door mijn ouders werden uitgekozen. Ik vond deze orthopedisch verantwoorde schoenen maar Oma schoenen en schaamde mij ervoor om er mee naar school te gaan. Dat was typisch iets waar ik door mijn schoolgenoten belachelijk gemaakt kon worden en het etiket ‘oma’ zou krijgen. Dat wil je niet dus deed ik ze niet aan, alleen op familie bezoek. Gelukkig waren niet al mijn schoenen lelijk en mocht ik af en toe ook wat kiezen.

In mijn jeugd waren de meeste schoenen veterschoenen, waarschijnlijk omdat er geen ander keus was of waren veterloze schoenen meer iets voor volwassenen, zoals pumps. Die mocht ik pas op mijn 14e-15e dragen.

Maar goed die veterschoenen in mijn jeugd, hadden altijd de gewoonte om los te gaan. Telkens gingen die krengen los, het maakte niet uit van welk materiaal ze waren gemaakt. Ik heb zelfs een poosje veterstrikken opgegeven maar dat pakte niet goed uit: Mijn vader ging ze dan ‘en plain public’ voor me strikken (want hij vond dat hij er wel goed in was) .

Uiteindelijk na een flinke val door op mijn veters te gaan staan begon ik weer bedrijvig mijn veters strikken.

Ik heb zo tussen mijn 15e en 42e jaar geen veterschoenen meer gehad, behalve 1 paar bergschoenen waarbij mijn man het lumineus idee gaf om na de strik een extra knoop te leggen waardoor de veters inderdaad niet meer los kwamen.

In september heb ik mij ingeschreven bij een hardloopgroepje in Vijfhuizen (echt top!) Hiervoor heb ik hardloopschoenen gekocht….met veters….. Het leek zo makkelijk: de verkoper maakte een paar sierlijke bewegingen en voilà een prachtig zittende strik! Even testen en hup je kon er mee wegrennen.

De werkelijkheid is dat ik nog steeds geen veters kan strikken want hoor regelmatig tijdens het hardlopen het lichte getik van de veteruiteinde op het asfalt. Dan duik ik naar beneden om de boel weer opnieuw vast te zetten.

Vandaag heb ik een grondig blik onderworpen aan de veters van mijn sportschoenen. Ze hebben precies de lengte meegekregen om er exact 1 strik in te kunnen maken. Helaas te weinig lengte over om die extra veiligheidsknoop er in te kunnen leggen. De veter van mijn linkerschoen toont al flinke slijtage van het strikken. Door de wrijving van de veter met het smalle gaatje waar het doorheen moet, wordt de veter langzamerhand doorgezaagd. De veter lijkt van synthetisch materiaal gemaakt te zijn. Het is zwart en heeft een blits geel streepje aan weerszijde waardoor de in principe ronde veter wat platter wordt.

Ik vraag mij af of de veter in de afgelopen decennia technologische vooruitgang heeft geboekt. Zijn de veters van nu ‘slimmer’ dan 30 jaar geleden? Of is dit een vergeten onderdeel in de sportindustrie? De schoen zelf geniet wel van heel wat wetenschappelijk aandacht en lijkt elk jaar nieuwe en betere kwaliteiten te bezitten.

Ik vraag mij af of er geen betere oplossing is te bedenken voor de veter. Hebben die knappe koppen bij Asics nooit hun gedachtes laten gaan over een vernieuwend sluitingsysteem voor de hardloopschoen? Het zou voor mij wel een uitkomst zijn. Of heeft iemand een vernieuwde knooptechniek bedacht die de gewone strik overtreft? Zo ja, kan iemand a.u.b .deze kennis met mij delen?

tekst en fotografie:
Annedien van Amerongen. 

Hardloopster sinds september 2014.